Wish us luck : ขอให้เราโชคดี

Wish us luck

ฉันยังคงจำคำ See another place once a year   ที่อาจารย์ยกขึ้นกล่าวอ้างในชั้นเรียนได้เสมอ  หากแต่ปฏิบัติได้บ้างไม่ได้บ้าง  (ส่วนใหญ่จะไม่ได้ด้วยข้ออ้างต่าง ๆ นานา)  แต่กับขอให้เราโชคดี  ชื่อไทยของ  wish us luck  โดยแฝดแวววรรณ หงษ์วิวัฒน์  เป็นยิ่งกว่า another place  เพราะเธอเดินทางไปหลายที่หลาย place เหลือเกิน

ขอให้เราโชคดีเป็นหนังสือบันทึกเดินทางกลับบ้านของสองแฝดสาวที่เป็นทั้งพี่-น้องและเพื่อนร่วมเดินทางกลับบ้านจากลอนดอนโดยเส้นทางรถไฟสู่ประเทศไทย  วรรณแววคือเพื่อนร่วมทางของเธอมาตั้งแต่เกิดรวมทั้งการเดินทางครั้งนี้ด้วย  จากประเทศสู่ประเทศ  จากอังกฤษสู่ฝรั่งเศส  เยอรมัน  รัสเซีย  มองโกเลีย จีน เวียดนาม ลาว  กลับสู่ไทย

เมื่อแรกเรื่องผู้อ่านอาจจะงงกับบทสนทนาในเนื้อหาอยู่บ้างเพราะเดี๋ยวก็พี่แววว่างั้นและพี่วรรณว่างี้โดยที่จริง ๆ  แล้วผู้อ่านไม่รู้ว่าใครคือพี่ใครคือน้อง  แต่อ่านไปซักหน่อยก็จะเริ่มชินกันสำนวนเขียนของพี่แวว  ที่ประกาศตนไว้ตอนท้ายเล่มว่าเป็นเด็กเจนเนอเรชั่นวายที่มีลักษณะเฉพาะตัวที่ไม่น่าจะมีคุณสมบัติทำไรได้ตามที่เขียนไว้แต่กลับทำสิ่งที่น่าประหลาดใจได้ทั้งการเดินทางและการเขียน

เส้นทางการเดินทางของเธอทั้งสองผ่านหนาวผ่านร้อนมากมาย  ทั้งหนาวกายทั้งร้อนใจ  ประสบการณ์อ้อมที่ได้จากพี่แววผ่านตัวหนังสือที่เธอบรรจงรวบรวมเรียบเรียงบางบทตอนชวนตื่นเต้นไปกับนางเอกของเรื่องที่ประสบไม่ว่าจะเป็นชายแปลกหน้าที่ต้องนั่งๆนอนๆในตู้รถไฟเดียวกันหลายวันหลายคืนจนนางเอกของเราต้องผจญบุรุษภัย  ช่วงเปลี่ยวเหงาที่ไม่เข้าใจตนเองว่าทำไมต้องเดินทางไกลให้ต้องลำบากตนเองและพวกพ้องอันได้แก่พี่-น้อง-เพื่อนตัวเอง  ความลวงของโลกอินเตอร์เน็ตที่ผู้ใช้มักคิดว่าให้ประโยชน์แต่หลงลืมโทษของมันไปด้วยเช่นกัน  ข้อมูลสำคัญของเมืองที่แวะผ่านแวะเที่ยวไว้มีไว้อย่างละเอียดให้ความรู้ได้เป็นอย่างดีสำหรับหนังสือนำเที่ยวเล่มนี้ 

สามสิบวันของการเดินทาง  บวกกับสามปีของการทิ้งร้างความทรงจำ  กุมภาพันธ์ ๒๕๕๖จึงได้ฤกษ์งามยามเหมาะสมของการคลอดหนังสือท่องเที่ยวที่อัดแน่นด้วยความรู้รอบของผู้เขียนที่ค้นมาเรียงร้อยเป็นถ้อยคำแม้จะเป็นคำของสาววัยเบญจเพสที่สำนวนอาจจะฟังยากซักนิด (สำหรับชายผู้มีหลักกิโลชีวิตเข้าใกล้ดอนเมืองเข้าไปทุกที่  เช่น  ฉัน) แต่เป็นภาษาที่ก็ให้ความรู้สึกที่ง่าย ๆจริงใจและเป็นกันเองกับผู้อ่าน ทำให้เรา ๆ ท่าน ๆ อ่านกันได้อย่างเพลิน ๆ    นอกเหนือไปจากความอุดมไปด้วยความรู้สึกของเด็กเจนวายที่มักมีอะไร ๆให้ค้นในตัวเธอ 

ไม่ถึงสามสิบวันแต่ก็ใกล้เคียงที่ฉันขโมยอ่านงานของเธอตามร้านหนังสือ หมุนเวียนสลับสับเปลี่ยนกันไป  ใช่ว่าจะมีนิสัยดั้งเดิมเช่นนั้นก็หาไม่  ตัดสินใจอยู่ว่าจะซื้อไปเป็นสมบัติส่วนตัวที่บ้านดีหรือไม่  หากแต่เมื่ออ่านงานเธอได้สักพักวันละบทสองบท  มารู้ตัวอีกทีก็อ่านจบไปครึ่งเล่มแล้ว  อ่านเพลินหรือไม่ก็ต้องลองเก็บไปพิจารณากัน ไม่แนะนำให้ท่านไปเพลิน  เช่นฉันทำตามร้านหนังสือเกือบตลอดเดือนมานี้นะครับ  แนะนำว่าให้หามาครอบครองเป็นสมบัติส่วนตัวซะแล้วเข้าไปทำความรู้จักกันเธอผู้เขียนผู้เป็นนางเอกของเรื่อง  สนุกตื่นเต้น  บันเทิงใจ  จนบ้างครั้งอาจจะท้อใจไปกับเธอได้ในเล่มครับ 

การเดินทางในบางครั้งก็ไม่ต้องก้าวเท้า  และ  “ชีวิตว่าง ๆ  อาจสอนให้รู้ถึงความหมายของการใช้ชีวิต”  ส่วนเสี้ยวหนึ่งของความคิดแวววรรณว่าไว้งั้น

 

ข้อมูลหนังสือ :